Pottenbakken en Emergency ward

Hoihoi.

Zo ik heb weer heel wat te vertellen;
Toen ik zaterdag wakker werd kwamen mijn oudste zus en mijn jongste zusje naar me toe om me even te knuffelen (dit doen ze normaal nooit?!) omdat ik vandaag precies een maandje bij ze was en ik bij de familie hoorde en ze me gingen missen als ik weg was! Super lief! Ook kreeg ik geen normaal ontbijt, nee we hadden feest ontbijt; koekjes! Haha even wennen maar ze hadden lekkere koekjes gekocht, ik denk dat ze stiekem hadden gespiekt naar welke ik meestal at.
Na het ontbijt moest ik helaas gaan, hophop op de fiets naar het kantoor van Meet Africa en daar stonden Namaawu en Haruna al op ons te wachten. Rianne en ik gingen bij Namaawu achter op de motor, Oscar bij de zoon van Namaawu op de motor en Ezra bij Haruna op de motor. Het was heerlijk weer dus we hadden van te voren snel een waterijsje gekocht. Deze hebben we heerlijk op de motor opgesmikkeld.
Eenmaal aangekomen bij het pottenbakken konden we een uur wachten op de vrouw die het ons ging leren. Echt Ghanees! Toen ze er was moesten we ons eerst gaan voorstellen aan de vrouwelijke Chief van het hele pottenbakken bedrijfje. Dit was een oudere vrouw die ook een medicijn vrouw was. Ze nam bijvoorbeeld vaak mensen met een psychische aandoening in huis en behandelde ze dan een week of 2.
Nadat we haar ontmoet hadden zijn we begonnen met pottenbakken. De klei was al klaar gemaakt voor ons maar ik zal even vertellen hoe ze het maken:
De klei moeten ze heel diep uit de grond halen, bruine klei ligt minder diep, witte klei ligt veel dieper en is daardoor ook duurder. Ze stampen de klei smeuïg en stampen ondertussen ook steentjes plat zodat deze samen gemengd kunnen worden en het uiteindelijk meer wordt.
Ook gebruiken ze oude potten die gebroken zijn of waar een barst in zit, deze stampen ze dan helemaal fijn en dit kunnen ze dan weer mengen met de klei en dan maken ze er weer nieuwe potten van.

We moeten op de grond gaan zitten en konden kiezen of we een kommetje, een potje of een bord wouden maken.
Je begon met een hoopje grove zandkorrels op de grond en hierop kwam je eerste pannenkoekje van klei. Dit was je basis en vanaf hier ging je vorm geven aan je creatie. Je nam een klodder klei en rolde er een worstje van. Een punt van het worstje maakte je nat en zette je op je basis pannenkoek. Met een hand stuurde je de buitenkant van je creatie en met je andere hand had je het worstje vast en drukte je het plat met je vingers en ging je rond. Zo kreeg je dan de rand van je creatie. Dan maakte je weer een nieuw worstje, maakte je een puntje nat en ging je verder met rollen waar je gebleven was. En dan ging je het herhalen, herhalen en herhalen.
Eenmaal klaar ging je je creatie afwerken. Voor de binnenkant hadden ze een soort gladde schelp (leek op een grote lepel zonder steel). Hiermee streek je alles glad en haalde je de overige klei mee weg.
Dan met een soort schraper maakte je de buitenkant mooi glad. Voor de rand bovenop het potje of de rand van je kommetje gebruikten ze water en karton. Eenmaal afgewerkt?? Klaar voor vandaag!
Het ging eigenlijk heel erg snel. Sneller dan we gedacht hadden. En eigenlijk waren we ook meteen klaar voor vandaag. Nu gingen de potjes drogen in de zon en konden ze morgen gebakken worden.

Na het pottenbakken hadden we meiden en jongens dag. Rianne en ik zijn de stad in gegaan om een beetje te shoppen en te lunchen en Oscar en Ezra zijn ook gaan shoppen en lunchen.
We hebben niet veel gekocht, alleen oorbellen en wat koekjes en mango’s.
Eenmaal thuis zat mijn oudste zus alweer op me te wachten; ze vertelde dat mijn moeder wat voor me had dus ik moest snel naar haar toe. Iemand riep iets in het Ghanees en alle kinderen van onze familie stonden achter me en liepen met me mee. Ik kreeg er kriebels van; wat gaan we nu krijgen?
Toen ik bij mijn moeder aan kwam kreeg ik een zelfgemaakt koekje en een kopje thee.
Alle kinderen kwamen om me heen zitten en mijn moeder vertelde me dat ze blij was dat ik er was en daarom even met me wou thee drinken. Na het thee drinken vertelde ik mijn zus dat ik mango’s had gekocht en ze graag aan de kinderen wou uitdelen omdat het vandaag 1 maand was en ze zo netjes hadden zitten wachten toen ik met mijn moeder thee aan het drinken was. Dit vond mijn zus erg lief en we hebben de mango’s samen schoongemaakt en uitgedeeld. De kinderen hebben er lekker van gesmikkeld en echt genoten; de handjes en de mondjes waren lekker vuil!

In de avond sliep mijn hele familie al vrij snel dus heb ik besloten mee te gaan met de rest en zijn we weer naar Mike’s geweest en hebben we heerlijk op het terras gezeten. We zijn er nu ook achter wat mijn Hobby is! Haha heel grappig. De broer van Ezra vroeg wat mijn hobby was, waarop ik zei: Ja ik heb geen hobby.. Nee nee dat kon niet, ik had toch wel iets wat ik graag deed?
Een half uurtje nadat we het hadden over hobby’s rook ik eten, niemand geloofde me maar ik was er zeker van; ik ruik eten. Waarop Ezra zei: Dian je ziet varkens en dan denk je meteen aan Bacon, je zit op het terras denk je eten te ruiken.. heb je honger?
Even later kreeg de tafel naast ons een berg met eten. Zie je wel dat ik eten rook?
En ik kon het niet laten, ik moest even de menukaart zien..
We moesten allemaal zo lachen tot we uiteindelijk ook tot de conclusie kwamen; dian’s hobby is eten! Hahaha

Na weer een gezellige avond zijn we naar huis gegaan en ben ik heerlijk in slaap gevallen.


Zondag was ik eigenlijk van plan om in mijn nieuwe jurkje naar de kerk te gaan en hem te showen.
Ik had Namaawu gebeld om te vragen of we niet een uurtje later konden gaan, maar dit kon niet want ze had nog heel veel op de planning staan.
Ik had mijn familie verteld dat ik echt moest gaan en dat het me erg speet. Ze vonden het niet erg en begrepen het.
Eenmaal om 10 uur aangekomen bij het kantoor was Namaawu er niet.. we hebben 3 kwartier op haar gewacht en toen hebben we haar maar eens even gebeld; jaja ik ben onderweg!
Ondertussen was het half 12 en kwam Namaawu aan op de scooter; Snel zijn we met z’n alle in een taxi gesprongen en zijn naar het pottenbakken gegaan. Hier hebben we weer dik n uur moeten wachten op de vrouw van het pottenbakken. Wat een dag. Ik had net zo goed naar de kerk kunnen gaan i.p.v. hier in de zon staan wachten. Ik moet eerlijk zeggen; ik was heel erg geïrriteerd en ik kon de Ghanese cultuur wel even schieten!!
Eindelijk; daar komt de vrouw van het pottenbakken. Na een Ghanees gesprek van een half uur vertaalde Namaawu; we moeten morgen terug komen. De zon was te sterk gister en de potten hebben dus niet kunnen drogen.. GRRRRRRRRR meen je dit?! Oke dan gaan we. We gaan wat eten en zwemmen, afkoeling hebben we nu wel even nodig, letterlijk en figuurlijk!
Snel zijn we in een taxi gesprongen en zijn we naar de Pizzahut gegaan en hebben een heerlijke pizza gegeten. Met een rond buikje zijn we naar het zwembad gegaan en hebben we even lekker gezwommen en gerust.

In de avond sliep ik al snel want ik was erg moe en voelde me niet zo lekker door de warmte..

Maandag ochtend; Nieuwe stage, nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen!
Heel spannend maar ook heel erg leuk; Emergency ward.
Nou ik kan zeggen mijn dag was meteen heftig!
1) De afdeling lag stampen vol, er lagen zelfs mensen op de grond.
2) Een psychiatrische patiënt van 18 jaar werd wel 20 keer geslagen omdat ze niet wist wat er ging gebeuren en zich afweerde tegen de verpleegkundige. Er moest een infuus worden ingebracht maar het meisje wist niet wat er ging gebeuren en de verpleegkundige wou haar niet uitleggen wat er ging gebeuren; ze moest maar stil blijven liggen dan was het zo gebeurt. Ik heb haar in het Engels proberen uit te leggen waarom ze geprikt werd, maar ze snapte me helaas niet. Na 10x slaan kreeg de verpleegkundige er genoeg van en riep ze 6 mannen erbij. Deze gingen alle 6 bovenop haar liggen totdat het infuusje erin zat.. geloof me dit was geen pretje om te zien. En dan ook nog te bedenken dat ze geen privacy had, nee de hele zaal (13 anderen) konden meekijken. pffff
3) Ik mocht moeder en kind naar de kinderafdeling begeleiden, vliegt me daar een huilende moeder om de nek. Ik haar troosten, niet wetende wat er aan de hand was. Maar degene die mij kennen; ik kreeg het niet over mijn hart om haar los te laten en haar te laten zitten. Nadat ze rustig werd vertaalde een collega dat ze op god aan het schelden was omdat ze net haar tweede babytje in korte tijd verloren had….. Oeff weer iets om even stil van te worden.

Maar goed, even tegen mezelf praten; dian niet bij nadenken. Knop omzetten en verder gaan.
Dus ik liep weer terug naar de afdeling en ging verder werken alsof er niets gebeurt was.
Nu ik dit zo aan het typen ben denk ik; best heftig om dat zo mee te maken, en best knap dat ik die knop zo kan omzetten.. Wist niet dat ik toch zo sterk in mijn schoenen stond. Ik was toch degene die alles zo snel zielig vind?? En ik was toch degene die overal zo lang over blijft nadenken??


Na stage zijn we weer lekker gaan lunchen op het dakterras. Ofja dat dachten we. Haruna appte ons dat Namaawu ons kwam halen. Maar ehm we zitten net 5 min en hebben ons eten besteld?
Nou nee dat kon echt niet, Namaawu was al onderweg. Nouuuuuuu sorry Namaawu maar nu wacht jij maar op ons. We kregen ons eten vrij snel en Namaawu heeft in totaal maar iets van 20 minuutjes op ons hoeven wachten.. dit is nog niks vergeleken met afgelopen weekend haha.
We zijn met een taxi naar het pottenbakken gegaan. Hier hebben we de potten een beetje versierd en hebben we ze gebakken. Dit doen ze door een stapel hout op de grond te leggen. Hier de potten op de kop erop te zetten, dan weer een berg hout erover. En als laatste een stapel hooi. De potten waren helemaal verstopt en zo konden ze een vuurtje maken.
Na een uurtje bakken vertelde Namaawu ons dat we morgen weer terug moesten komen want dan waren de potten afgekoeld. Jaa hoor weer een dag terug komen. Al snel stelde Namaawu voor dat zij ze ook wel wou ophalen. Nou dat was een beter idee!

Zo ik denk dat dat wel weer even genoeg was. Ik heb jullie weer alles verteld wat ik heb meegemaakt.

Morgen gaan we als het goed is het vliegticket van Tamale naar Accra regelen. Oh wat heb ik zin in het weekend! Kan niet wachten!

Ik zal trouwens proberen nog wat foto’s op de site te zetten. En die van mijn jurkje natuurlijk ook! Ik had jullie graag een foto laten zien in mijn jurkje waar een medebewoner bij stond maar omdat ik niet naar de kerk ben geweest heb ik deze foto helaas niet voor jullie.

Ik ga nu lekker skypen met mama en mijn oudste zus!

Dikke kus en tot snel xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx