stage dag 1 en 2

Maandag 16 en dinsdag 17 feb.
Zo ik heb weer wat leesvoer voor jullie!
Maandag had ik introductie bij mijn stage plaats. We moesten om 8u op het kantoor zijn om een rondleiding te krijgen. Hier gaan we dan, met z’n 4e opzoek naar het ziekenhuis. Haruna zou eigenlijk mee gaan maar hij was op zijn motor en het duurde hem te lang dus hij zou alvast voorop rijden en dan zouden we hem wel vinden, we moesten in ieder geval altijd rechtdoor! Nou niet dus, weg Haruna. Gelukkig had ik mijn fotografisch geheugen nog (uhmuhm..) en wist ik dat we bij het grote tankstation en de bank (neeeee niet de fotogenieke bank) naar rechts moesten en dan weer altijd rechtdoor. Met het ziekenhuis in zicht en 30 min later belde Haruna ons op: Zijn jullie al in de stad? Uhh we zijn er al voorbij en zijn al bij het ziekenhuis.. Haruna was trots op ons!

Zoals ik al eerder zei, de afdelingen hebben bijn allemaal een eigen gebouw, male ward (mannen afdeling), female ward, pead ward (baby’s tot 4 jaar), surgery theater (operatie kamers), eye clinic (oog kliniek), emergency room (EHBO), apotheek voor mensen die al in het ziekenhuis liggen en een apotheek voor mensen die niet in het ziekenhuis liggen maar wel medicijnen willen kopen. Ook zijn we in het mortuarium geweest. We moesten even slikken voordat de deuren open gingen maar we zagen al snel dat er geen overleden mensen open en bloot lagen.
Toen trok een meneer handschoenen aan, shit wat gaan we doen? Even later maakte hij een deur open en daar stond dan een levensgrote koelcel met 6 kleppen.. Net als in CSI waar de overledenen op een bedje liggen en uit de muur ‘getrokken’ worden. De eerste deur maakt hij open; Owh, there is no one inside.. klats die deur dicht. Dan maar een andere open maken. De volgende. Ja daar ligt iemand in, weer even slikken. Och dacht die man. Laat ik dr maar eens helemaal eruit halen. Nou.. Laat ik het zo zeggen; de overleden mensen liggen hier naakt in de koelcel (eigenlijk is het een vriezer maar dat vind ik niet zo netjes klinken). En kunnen hier heel lang liggen. De eerste mevrouw die we zagen was nog erg jong en was pas een dag aanwezig. De mevrouw die er onder lag was al meer als een maand aanwezig.. De familie was er nog niet klaar voor om haar te komen halen of waren nog niet klaar met alles te regelen. Dit waren overigens wel Christelijke mensen. Moslims worden binnen 24 uur begraven :)
Nou na hier van te zijn bijgekomen gingen we verder op de afdelingen kijken en gingen we terug naar het kantoor waar de indeling werd gemaakt van wie waar begon met stage lopen.

Ik kreeg voor de eerste twee weken Male ward; Mannen afdeling. Hier liggen alle jongens/mannen vanaf 4 jaar.
Na de rondleiding gingen we op de fiets naar het stadje, we moesten nog even pinnen en vanalles kopen voor in ons hutje. Ik heb mezelf ook wat leuks cadeau gedaan: een kussen en een ventilator :)
Nadat we dit allemaal gekocht hadden zijn we naar het kantoor van Meet Africa gegaan. Hier zouden we Haruna en Namaawu ontmoeten maar er was niemand.. typisch Ghanesen. Spreek je 8 uur af, zijn ze er om 9 uur of half 10 (als je geluk hebt). Ben benieuwd wat dat gaat geven in het ziekenhuis.
Na een kleine meeting met Haruna en Namaawu hebben we alle 4 toestemming gegeven dat ze ons gezin mochten gaan betalen. Vanaf nu betaal ik iedere maand aan mijn gastgezin.
Eenmaal thuis kreeg ik n kom vol met Yam (voorheen schreef ik Jaam maar dit was fout). Best lekker weer, maar ik had eigenlijk geen honger en over n uur of 2 krijg ik weer n bord..
Hierna heb ik samen met Rianne de ventilator opgezet en ben ik even n uurtje in bed gaan liggen. Ik was doodmoe.
Als avond eten kreeg ik weer Rijst, maar dan met een soort tomatesaus. De rest van de familie had Fufu dat ze net n uur hadden zitten kneden. Ik kreeg wat anders omdat mijn maag blijkbaar niet tegen Fufu kan?! Ik heb het dus ook niet geprobeerd..
Na het eten was ik zo vol en zo moe, dat me het licht al uit ging. Om 9u heb ik dan ook echt goedenacht gezegt en ben ik lekker in mijn bedje gekropen met ventilator!
Nou ik heb heeeerlijk geslapen, totdat het half 5 was en de oh zo leuke lieve Moskee weer begon te zingen. Heel fijn maar waarom moet ik precies tussen twee moskees in liggen (het zijn echt mijn buren) en gaan ze omste beurt zingen?! Ik ben trouwens niet de enige, we appen meestal rond half 5 even; heujj ook wakker? Oh nu is het klaar ik ga weer slapen, tot straks. Super grappig!
Nou en dan gaat de gewone wekker om kwart over 6. Wakker worden, opstaan, douche, eten, tandjes poetsen, tas klaarmaken en hup de fiets op en 30-40 min fietsen naar stage. Ben wel meteen fit ’t sochtends.
Here we go! Werkdag nummer 1; mannen afdeling.
Ik kwam binnen en werd meteen gegroet door iedereen in koor; Desiba (goeiemorgen). Hierna mocht in me omkelden, ik heb mijn zusterpakje nog niet dus heb maar een witte met zwarte broek en een wit tshirt.. Ze keken me een beetje raar aan toen ik uit het omkleed hokje kwam.. heb maar snel verteld dat ik nog geen uniform heb. Hierna kreeg ik een rondleiding over de afdeling. Er is een grote zaal met 20 bedden die een beetje op elkaar gepropt staan en rechts is nog een klein hokje waar je je doet omkleden. Rechts van de zaal staat n tafeltje met 5 stoelen, dit is de zusterpost. Op de mannenafdeling liggen jongens/mannen vanaf 4 jaar. Het maakt niet uit wat ze hebben, als ze maar man zijn. Wel is er n kleine onderverdeling in de bedden. Deste besmettelijker je ziekte, deste verder weg je van de zusterpost af ligt.. toen lieten ze me zien waar ze alle spulletjes bewaarde en hoe je iemand officeel moest aanmelden op een afdeling. Dit was erg simpel.. Als een man op de afdeling komt heeft hij zijn eigen dossier bij zich en dan schrijf jij in een zelfgemaakt boek de gegevens over. De datum van ontslag en de reden van ontslag laat je even open.
Hierna lieten ze me alle dossiers lezen van de mensen die er op dat moment lagen.
Er liggen hier veel Malaria, Hepatitus B en slangen beten patiënten. Malaria is blijkbaar heel normaal hier en die liggen dus ook gewoon naast de zusterpost. Slangen beten komen nu ook vaak voor want de slangen leven onder de grond, maar ook daar wordt het nu warm en willen ze dus even ademhalen en als je dan persongeluk op ze stapt dan bijten ze om zichzelf te verdedigen.
Vandaag lag er ook een man die Tuberculose had.. deze man lag iets verder van de zusterpost af.
Hierna gingen we beginnen met de ochtenddienst (ondertussen was het al 10.30u en had de rest van het personeel tot nu toe nog niks gedaan). Je begint met alle vitale waardes te meten; Bloeddruk, temperatuur, pols en de ademhaling. Deze schrijf je op in het dossier van de mensen. Ook geef je de medicijnen van 10.00u en dan ben je eigenlijk weer klaar. Dan is het wachten op de dokter. Oh trouwens iedereen krijgt bij binnenkomst meteen een infuusje ingebracht en dat wordt vastgeplakt met een soort tape. Als de dokter er dan is staat meteen heel het personeel op (15 mensen, waarvan ook 6 leerlingen zoiets) en volgen de dokter die langs alle patiënten loopt. Ik voelde me net een schoothondje die er achteraan liep haha! De dokter ging langs de patiënten en controleerde de vitale waarden en las het verslagje van de middag en nachtdienst. Heel af en toe vroeg hij wat aan de patiënt zelf of liet hij hem wat doen. Hierna schreef hij op wat er gedaan moest worden, medicatie ophogen, bloed opnieuw laten prikken, C.T. = continue treatment = behandeling voortzetten of discharged = met ontslag. Dit schrijft een verpleegster dan over in het grote “change book” en zo weet iedereen van die dag wat de dokter besloten heeft.
Nou vervolgens wordt gedaan wat de dokter zegt. Als medicatie verhoogd wordt moet er gegeken worden of ze genoeg hebben en anders moet een familielid van de patiënt nieuwe medicijnen bij de apotheek gaan halen. Mag de patiënt naar huis dan wordt snel het infuus eruit gehaald en mag je gaan.
Nadat de dokter is geweest gaat iedereen weer in de zusterpost zitten of in het omkleedhok en dan zit je daar een paar uur.. ik heb er tot 2 uur gezeten, niks te doen. Ze hebben me gelukkig wel bezig gehouden door me een paar Ghaneese woordjes te leren;
*Desiba (je spreekt het uit als; Desbaa) = Goeiemorgen
* Ka wula? (je spreekt het uit als; kaawula) = Hoe gaat het?
* Alafee (je spreekt het uit als; aalaafee) = Met mij gaat het goed.
* Anteri (je spreekt het uit als; (h)anterie) = Goeiemiddag.
Op goeiemorgen en goeiemiddag en bijna alles antwoord je met; Naa. Dit betekend dat je het gehoord hebt en erop antwoord.
Verder heb ik ook nog een naam Ghaneese naam gekregen; Wunpeni, en dat betekend God’s gift.
Verder noemen ze me eigenlijk altijd Dion. Dit vinden ze makkelijk te onthouden want dan denken ze aan Celine Dion haha. Ze vonden het ook wel raar toen ik bij de aanwezigheidslijst DiAn schreef. ‘Huh? You are Dion! Not Dian!’ hahahaha.
Ook werd ik vandaag 3x ten huwelijk gevraagd. Een collega wou me graag als zijn 2e vrouw hebben. Ik heb hem verteld dat ik niet geinteresseerd was en niet van hem hield. Hij was een beetje beledigd maar kon er ook wel mee lachen. Later in een serieus gesprek met mijn leuke afdelingshoofd vertelde ik dat ik geen vriend had.. DIAN HOE DOM BEN JE?! NU WORD JE WEER 1000X TEN HUWELIJK GEVRAAGD! Oepsie…
Later vroeg die collega weer of ik een telefoon had, ik had geleerd dat je dan of zijn nummer kon aannemen en er vervolgens niks mee doen, of moest vertellen dat je geen telefoon bij had en dat deze nog in NL lag. Aangezien ik met deze man moet werken en hem dus de komende twee weken ga zien leek me de eerste geen optie. Nou dan maar de tweede. Ik vertelde netjes dat mijn telefoon nog in NL lag, en wat denk je? Meneer wou wel even een telefoon voor me kopen, zo konden we teminste bellen ’s avonds. OHNEE HE! Nou dat hoefde niet en liever niet. Na een tijdje zeuren hield hij er mee op. EN net voordat ik weg ging vroeg hij; zeg waar woon je eigenlijk? Ik vertelde hem dat ik bij een gastgezin woon. Maar hij wou weten waar dat gastgezin was. Tja die naam wist ik niet. Oh geen probleem zei die, ik fiets wel even met je mee tot je er bent :) PFFFF NEE HE. Snel vertelde ik dat we eerst nog de stad in gingen en dan gingen lunchen en dan pas naar huis gingen en ik liever niet had dat hij me zou volgen want ik was niet geinteresseerd. Phoe je had zijn gezicht moeten zien, blij was die niet! hahaha
Eindelijk was het dan 2uur en mocht ik gaan. Pfff in deze hitte weer terug fietsen. HELP! Gelukkig gingen we eerst even wat eten met z’n 4e bij een dakterras waar heel veel buitenlandse studenten gaan eten. Ik had me een lekkere cheeseburger besteld en hier kregen we frietjes bij. Tja ik moet toch aan mijn zouten en vetten komen he!
Na deze heerlijke lunch gingen we terug naar huis. De hele weg was bergaf en ik hoefde niet eens te trappen! Heeeeeerlijk!
Eenmaal thuis ben ik mijn kleren gaan wassen met een jongen die ongeveer van mijn leeftijd is, hij praat niet veel dus ben er niet precies achter hoe oud hij is. Eigenlijk praat niemand hier veel? Alle kleintjes zijn super verlegen en ik kom nog steeds niet in contact met ze.. Dat is wel jammer want het is erg stil zo. Toen ik klaar was met mijn kleren te wassen kwam mijn zus Rachel thuis, ze vond het goed van me dat ik mijn kleren had gewassen maar ze had het graag voor me gedaan. Super lief. Ze nam me meteen mee naar buiten want ze waren een paar huisjes verderop aan het trommelen en aan het zingen en aan het dansen. Dit doen ze om iemand te eren die overleden is. Deze keer was het voor een big chief (opa van de familie) die een jaar geleden was overleden. Aan het einde van de dans nemen ze mensen uit het publiek en gaan ze met hun dansen en dan geven andere mensen ze geld. Toen Rachel en ik daar aankwamen was het al bijna afgelopen. Ze vond dit erg jammer en voelde zich ook echt schuldig. Germm.
Eenmaal thuis gingen we eten koken. Ik hoefde alweer niet mee te helpen dus heb me een beetje proberen te vermaken met de kleintjes en met mijn zusje die wel engels praat.
Ze vertelde dat ze ook een Nurse wou worden later en graag in het ziekenhuis wou werken. Super leuk! Ook vroeg ik hoe haar dag was, ze was van 7.30u tot 16.00u naar school geweest en is hierna direct door moeten gaan naar de stad om hun zelfgemaakte ijsjes te verkopen om zo geld te verdienen. Toen ik voorzichtig vroeg of ze dit werk leuk vond knikte ze stilletjes nee. Maar omdat ze de oudste van het gezin was moest ze met alles meehelpen; werken, wassen, koken, afwassen, kleren wassen, opruimen enz enz enz.
Toen het eten klaar was kreeg ik een hele kom voor mezelf. Deze keer was het Fried Yam. (grote stukken friet). Het was best wel lekker maar ook weer droog. Na de kom voor ¾ te hebben opgegeten had ik genoeg. Ik gaf mijn bord aan mijn zusje en zij at de rest op.
Na het eten kwam een vriendinnetje van mijn zusje op bezoek, ze vroeg of ik mee ging naar het getrommel en het gedans. Dit vond ik wel leuk, aangezien ik het vanmiddag gemist had.
Eenmaal daar aangekomen was het nog erg leeg dus zijn we even op een bankje bij een huisje gaan wachten. Hier kwam de big chief (de opa) van het huisje erbij zitten en eten. We were all invited (als iemand gaat eten zegt die; you’re invited, en dan mag je mee eten). We hadden allemaal geen trek meer dus hebben alle 3 niet meegegeten.
Even later kwamen nog twee oudere mannen erbij zitten en ik bergroette ze in het Ghanees. Dit vonden ze erg leuk. Alleen ze gingen verder praten in het Ghanees. Ik vertelde ze dat ik pas een paar woordjes kon en ik nog aan het leren was. Ze bleven maar in het Ghanees praten, en omdat ik niet wist wat ze zeiden en niet wist wat ik terug kon zeggen bleef ik een beetje verbaasd kijken. Ze gingen me heel hard uilachen. Even later vroegen ze mijn naam. En zelfs hierna gingen ze verder praten in het Ghanees en bleven ze me uitlachen. Ik voelde me meteen niet meer fijn en wou het liefste naar huis! Toen ik zei dat ik terug wou naar huis konden ze opeens wel allemaal Engels praten?! Flauwe mensen zeg..
Ik heb van het muziek gebeuren net 10 min gezien maar toen wou ik weer naar huis. De vriendinnetjes van mijn zusje waren weer heel veel in het Ghanees aan het praten en waren steeds in het Ghanees naar mij aan het praten terwijl ze wisten dat ik het niet verstond. Pff wat had ik een heimwee naar mijn eigen kikkerlandje.
Eenmaal in bed ben ik meteen in slaap gevallen. Ik ben deze keer ook niet wakker geworden van de Moskee om half 5 :)
Om kwart over 6 ging weer de wekker. Wakker worden, opstaan, douche, omkleden, eten en hup de fiets op. Ik had al het gevoel dat vandaag niet zo mijn dag werd. Ik was lastig, had totaal geen zin en wou gewoon in bed blijven liggen.
Op de fiets was ik erg stil, en zag er erg tegen op om naar stage te gaan. Toen kwamen we ook nog te laat op stage, en was de baas op de afdeling boos en er hing dus al n leuke sfeer. Fijn begin van de dag, echt top!
Na een tijdje vroeg degene die me gister Ghanees had geleerd of ik al een paar woordjes kon. Ik groette hem in het Ghanees en vroeg in het Ghanees hoe het met hem ging. Dit vond hij super leuk.
Hierna vroeg hij aan mij hoe het met me ging en ik antwoorde in het Ghanees. Ik vertelde dat ik niet meer kon als dit, maar hij was al super trots op me!
Toen de andere collega’s erbij kwamen begonnen ze allemaal tegelijk in het Ghanees te praten tegen me, en werden ze een beetje boos als ik ze niet terug groette, terwijl ik ze niet eens kon verstaan als ze allemaal door elkaar spraken. Ik vertelde dat ik ze niet begreep als ze Ghanees praatte maar dit vonden ze blijkbaar erg grappig, want er werd weer n uur lang over me gepraat en gelachen. Ik zei al dat vandaag mijn dag niet was en dat was te merken.. De tranen sprongen in mijn ogen en het liefste wou ik op me fietsje springen en naar NL fietsen! Waarom is het zo grappig dat ik ze niet kan verstaan? Vinden hun toch ook niet leuk als ze in NL zijn en wij allemaal lekker Limburgs gaan praten? Maar goed, hoort erbij. En een down dagje hoort er ook bij..
Ik heb vandaag weer alle vitale waardes gemeten en verder eigenlijk weer niet veel.. haha. De Ghaneese zorg is heeeel anders dan in NL!
Bij een man die Malaria had en er best slecht aan toe was moest bloedgeprikt worden van de dokter. Er werd een naald en een buisje gepakt, een stuk touw en daar gingen ze, opweg naar de meneer. Na een tijdje riep een van de broeders de hoofdbroeder erbij; kun je even komen? De meneer is er wel nog maar reageert nergens op? Ja zei de hoofdbroeder, wat moet ik doen dan? Ja kom even, kan niet uitleggen wat ik die, kom maar even kijken. Toen de hoofdbroeder er heen ging werden al snel schermen gehaald.. Meneer was overleden. Wat ze als volgt doen is heel raar; hij wordt op zijn rug gelegd, zijn handen worden aan elkaar gebonden, zijn mond, neus ne oren worden dichtgestopt met watjes en hij wordt ingewikkeld in doeken en hij blijft in de kamer liggen totdat de doketer hem officieel dood heeft verklaard en totdat de familie of de mensen van het mortuarium hem komen halen.. Nou zit je dan, aan de zusterpost, te staren naar een bed met schermen er om heen en niks wat je kunt of mag doen. In NL zou er heel wat geregeld moeten worden maar hier niet.. Hier wordt alleen met een rode stift DIED in zijn dossier geschreven.
Toen was het alweer 2uur. Tijd om te gaan gelukkig! Net toen ik weg wou fietsen kwam Haruna van de organisatie aan; Ik heb je uniform klaar! JAAA eindelijk! Hij maakt mijn dag goed! Morgen eindelijk mijn jurkje aan hihi.
We zijn ook weer standaard gaan lunchen op het dakterras. Dit keer had ik Fried noodles with Shrimps. De noodles en garnalen waren in knoflook gebakken! Nomnomnomnom.


Met een vol buikje zijn we de berg weer gaan afrollen en naar huis gefietst. Eenmaal thuis moest ik heeeeeeel erg plassen. Nou daar gaan we dan, n zakje met wc papier en vochtige doekjes erin, geld erin en een wasknijper. De meneer bij de ‘gaten’ was er niet dus hoefde niet te betalen. Ben snel doorgelopen en heb even een paar keer goed geslikt en daar ging ik dan. Hup wasknijper op de neus, door de knieeen, mikken op de meelwormen en snel klaar zijn! HAHAHA ik begin er echt aan te wennen. Het is niet mijn favoriete ding maar het gaat gelukkig steeds beter.
En nu lig ik hier in bed de afgelopen 3 dagen te typen :)

Vanavond ga ik even met papa en mama skypen! Jeeeeeeej <3

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx